Uitwendige versie…

Mijn zwangerschap verliep tot mijn verlof heerlijk. Natuurlijk had ik wat kwaaltjes, maar die horen er bij, en daar zal je me ook zeker niet over horen klagen. Ik heb tot 36 weken zwangerschap gewerkt, me niet een dag ziek hoeven melden, en eigenlijk alles kunnen doen wat ik wilde, zij het soms in een ietwat aangepaste vorm. Toen ik begin april de deur op mijn werk dichttrok, had ik dan ook veel zin in mijn verlof: ik was fit, had tijd voor mezelf en kon doen wat ik wilde. Little did I know…. 

 

In de eerste week van mijn verlof had ik een liggingsecho. Baby lag goed, netjes met zijn hoofdje naar beneden. Dit was voor mij een opluchting, want eerder was hij nog vrij beweeglijk en maakte hij rustig een paar salto’s per dag. Dat op deze manier mijn gewenste thuisbevalling mogelijk was, maakte mij erg blij. 

 

Een weekje later had ik een normale check bij de verloskundige, inmiddels mocht ik iedere week even langs. Bloeddruk meten en even hartje luisteren. Alleen konden ze het hartje niet vinden, op de plaats waar hij zou moeten liggen. Vreemd. Er werd verder gezocht en toen moest ik toch door naar de echokamer. Het vermoeden van de verloskundige werd bevestigd: baby was gedraaid en lag in stuit. 

 

Omdat ik inmiddels al 37,5e week zwanger was, moest er direct gehandeld worden. Een uitwendige versie werd aangeraden. De verloskundige die dit kon, werd van de golfbaan afgebeld en stond binnen 15 minuten in de praktijk. Gelukkig was mijn vriend thuis aan het werk, en mocht hij ook komen. Erg fijn, want het ging allemaal zó snel, dat ik het maar over me heen liet komen. 

 

Uitwendige versie, poging 1. Misschien was het maar goed, dat ik niet wist wat ik moest verwachten. Want oh… een uitwendige versie is geen pretje. Het geduw en gesjor aan je buik is alles behalve pijnloos. En helaas lukte deze poging niet. Ik werd doorverwezen naar een andere praktijk, waar een extra paar handen beschikbaar was. Een uurtje later kon ik hier terecht. 

 

Met twee paar handen lukte het beter om mijn baby in de gewenste positie te krijgen. Wel was mijn buik erg beurs van de eerste poging, dus het voelde niet fijn. Maar wat was ik blij toen de baby met zijn hoofdje richting de uitgang lag… Daar had ik de beurse en blauwe buik wel voor over. 

 

De weken erna ben ik 2 keer per week gecheckt, om te kijken of de kleine goed bleef liggen. Dit deed hij gelukkig, dus het was niet voor niets geweest! Op naar de bevalling! (daarover meer in mijn volgende blog) 

 

Liefs, Petra 

@petraruns.nl