Zwangerschapskilo’s

Er zijn dingen die ‘standaard’ zijn bij een zwangerschap: je moet naar de verloskundige; en gaat een hoop spullen kopen; ook wordt enorm vergeetachtig; en stuurt je partner last minute naar de winkel omdat je per se nog een reep chocolade wilt; je koopt véél te veel babykleertjes en… je gaat aankomen. Dat laatste zouden wij vrouwen liever willen overslaan, maar het hoort er helaas gewoon bij…

 

En blijkbaar is het tegenwoordig een erg normale vraag om aan een zwangere te vragen ‘hoeveel ze aangekomen is’. Tegenover zwangere vrouwen lijken mensen toch minder schaamte te hebben. Op dat punt ben ik blij dat het ‘corona-tijd’ is; er heeft nog niemand aan mijn buik gezeten, terwijl tijdens mijn eerste zwangerschap een aai over mijn buik geven op een gegeven moment normaal leek te zijn. Niet voor mij – maar ik vond het erg lastig om er iets van te zeggen.

 

Maar even terug naar de zwangerschapskilo’s. Ik vraag me echt af waarom dat zo’n ding is. Ik vind het ook een nare vraag, met een nare nadruk. Want die kilo’s zijn het belangrijkste niet. Natuurlijk is het een goede graadmeter qua gezondheid, maar de verloskundige heeft de mooie taak om dit in de gaten te houden. Zolang ik me goed voel en de verloskundige zich geen zorgen maakt, zou het niemand ook maar iets moeten boeien of ik 5, 10 of 20 kilo aangekomen ben…

 

Zeker met mijn verleden – ik ben een stuk zwaarder geweest dat ik nu ben, ben ongeveer 50 kilo afgevallen – was ‘zwaarder worden tijdens een zwangerschap’ altijd mentaal best een lastig punt voor mij. Want je wilt simpelweg niet terug naar hoe je wás. Dus continu de vraag krijgen ‘hoeveel kilo er nu eigenlijk bij zit?’. Doe gewoon maar niet. Vraag me liever hoe het met me gaat en hoe m’n zwangerschap verloopt. Dat is toch veel interessanter dan weten dat ik 12,7 kilo aangekomen ben?

(Nee, dit is geen verkapt antwoord op deze vraag – ik heb een random getal neergezet…)

 

Liefs Petra

@petraruns.nl