Voetbal zoon

Voetbal dus. Het EK. Laat ik maar direct heel eerlijk zeggen, dat ik er niets of echt maar heel weinig vanaf weet. Maar wat ik wel écht frappant vind is dat onze zoon al vanaf het begin helemaal gek was op ballen, rollen met ballen, trappen tegen ballen en kruipen achter ballen aan. Zonder dat ik of iemand om hem heen hier extra de nadruk op legde ‘omdat hij toevallig een jongen was’ of omdat er iemand bij ons thuis voetbal speelde. Niets van dat alles. Het leek er gewoon in te zitten. In mijn blonde jochie kroop voetbalbloed. En waar het vandaan kwam, geen idee. Hij heeft het in ieder geval niet van mij, dat moge duidelijk zijn… (lees je even mee)

 

Ik heb geen balgevoel. Behalve dan een soort ‘angst voor de bal’- gevoel.

En omdat er in ons huis de eerste 6 jaar alleen maar een dochter was, die ook geen voetbalfan was, hadden wij slechts één bal thuis.

Maar voor de voetbalzoon was die ene bal lang niet genoeg.

Hij wilde ieder jaar voor zijn verjaardag wel een bal. En in iedere winkel die ik met hem bezocht, hoe klein hij ook was, vond hij wel een bal of een balletje dat hij graag wilde hebben. Stuiterballen, tennisballen, pingpongballen, strandballen, knijpballen, voetballen, hij wilde ze allemaal. En hij speelde urenlang met al die ballen.

Toen hij net kon tijgeren deed hij niets liever dan achter ballen aan gaan, die ik door de kamer rolde. Hij tijgerde zich een slag in de rondte en verzamelde de ballen dan onder zijn buik of in zijn armpjes en sleepte ze zo mee, terug naar de plek waar ik een mand neer had gezet en waar de ballen in gemikt werden.

 

Het fanatisme is er een beetje af inmiddels bij hem, moet ik zeggen.

Het leuke van voetballen is voor hem vooral het bezig zijn met de bal. In plaats van het rekening houden met alle regels en een tegenstander. Liever trapt hij tegenwoordig één op één met iemand, lekker een balletje over. Of staat hij doelpunten te scoren voor een leeg doel, zonder keeper. “Want dan win je lekker veel!” 😉

De slimmerd heeft nog gelijk ook. Scoren, daar gaat het vaak om. Maar wat ben ik blij dat hij vooral ook plezier beleeft aan het spelen met de bal, het samen doen en lekker bezig zijn.

Ik hoop dat het EK ons dat allemaal brengt; Samen plezier beleven aan het spel.

Dan is het, wat mij betreft, sowieso al een geslaagd toernooi!

Liefs, Siska