De weg naar ons tweede wonder, deel 3

De weg naar ons tweede wonder, deel 3 

In deel 1 en 2 vertelde ik over onze terugkeer in het ziekenhuis. In dit deel de weg naar ons tweede wonder deel 3 . Terwijl ik me zo had voorgenomen hier nooit meer terug te komen. Over hoe trots we zijn op ons, inmiddels 3 jarige, meisje en de teleurstelling van 3 jaar aan negatieve zwangerschapstesten. Ook was te lezen hoe de eerste poging direct werd afgeblazen, waardoor we weer een maand moesten wachten… 

Gelukkig vliegt die maand voorbij, het was december en ik hoef waarschijnlijk niemand uit te leggen dat het dan druk is. Zeker met een baan in de zorg en een dochter die in de feestmaand jarig is. Voor ik het weet, zit ik met net iets meer dan gezonde spanning, weer in die wachtkamer. Doordat mijn cyclus opeens ontregelt lijkt, kan ik eerder terecht dan normaal.

Deze keer gaat een jonge dame die ik niet eerder heb ontmoet mijn ‘eitjes tellen’. Deze verpleegkundige vertelt mij van alles over haar plannen met kerst en met haar gezin. Ik ben met stomheid geslagen dat iemand die weet in welk traject haar patiënten zitten, mij vertelt over haar plannen met kerst en hoe graag ze op tijd naar huis wil vanwege kerstavond, om bij haar kinderen te zijn. Ik ben eigenlijk eerder geïnteresseerd in mijn eigen kinderwens, dan in de kinderen van de verpleegkundige. Die ondertussen een inwendige echo maakt. Het overvalt mij zo dat ik er niet eens iets van zeg en blij ben dat ik de onderzoekskamer mag verlaten. Met het bericht dat de eitjes nog te klein zijn en ik dus over twee dagen, op tweede kerstdag, terug moet komen. 

Kerst

Gelukkig zijn onze plannen met Kerst dit jaar door Corona niet erg spannend. Dus loop ik op tweede kerstdag weer het ziekenhuis binnen. Een spookhuis lijkt het wel, zo verlaten. Tot ik plots, zowaar, in de wachtkamer een lotgenoot tref. We hebben het er, op anderhalve meter afstand, over hoe gek het is om met Kerst in een verlaten ziekenhuis rond de lopen. Zeker met het doel waarvoor we hier zijn. We spreken het allebei niet letterlijk uit, maar ik denk te proeven dat zij hier voor hetzelfde traject komt als ik.

Zij wordt eerst naar binnen geroepen door de verpleegkundige. Een man. Die man zal echt fantastisch zijn in zijn werk, toch word ik overvallen door een bepaalde zenuwachtigheid. Paniek wil ik het niet noemen, of een soort teleurstelling. Ik weet niet de juiste woorden te vinden voor dit gevoel, maar fijn vind ik het alles behalve. Nogmaals, die man doet waarschijnlijk meer inwendige echo’s in een week dan dat ik ooit zal krijgen, maar het voelt toch niet fijn.

Goed de echo is uiteindelijk gedaan. Ik moet nog even bloed laten prikken en dan thuis wachten op een e-consult. Waarin uitgelegd zal worden wanneer wij weer in het ziekenhuis moeten komen. De bloeduitslag zal uitsluitsel geven of de eisprong al in gang is gezet en zo niet zal in het e-consult staan wanneer ik Ovitrelle moet spuiten.  

Ook dit verhaal wordt weer vervolgd. 

 

Lees meer.

Lees hier meer van mijn andere blogs: De weg naar ons tweede wonder, deel 1,  De weg naar ons tweede wonder, deel 2

 

Deze blog over “De weg naar ons tweede wonder, deel 3 ” is geschreven door Rianne van Mama-Ri . 
Heb jij ook een super leuk verhaal die je graag met ons wilt delen ?
Wij zijn altijd op zoek naar leuke, goede schrijvers die een blog voor ons willen maken.
Ook zijn wij op zoek naar ouders die product reviews en/of vlogs willen opnemen voor ons.
Wij waarderen dit soort inspanning enorm en hebben daar een leuke actie / presentje tegenover staan. 

Meer weten of aanmelden ? stuur ons een mail naar info@a3babykids.com t.a.v. marketing.