Sprekende ogen
Eén van de mooiste herinneringen die ik heb aan de kraamperiodes van mijn beide kinderen, zijn de momenten waarop ik echt oogcontact kon maken met ze. Die indringende blik van een heel klein mensje dat net op de wereld is gekomen. De wijsheid die schuil lijkt te gaan achter die mooie kijkertjes. Of de samengeknepen oogjes waarmee meer verteld wordt dan met het huiltje of de lach die erop volgt.
In mijn werk, met hele jonge kinderen, is het observeren van juist de blik, de stand van de ogen en de oogbewegingen van iemand, enorm waardevol. (lees je even mee?)
Ze zeggen niet voor niets: “Ogen zijn de poorten van de Ziel” …
Als iemand boosheid ervaart, kleuren lichte ogen vaak iets donkerder. (vb. “Hij keek me met donkere ogen aan”/ Boze ogen).
Als iemand zich iets herinnert draaien de ogen een bepaalde richting op. Maar wanneer iemand iets voelt of een gevoel intens beleeft, dan zullen de ogen naar beneden gericht zijn. Zo is er voor iedere oogbeweging een reden. En juist wanneer een mens nog niet zo goed kan verwoorden wat het je eigenlijk wil vertellen (of wat hem of haar dwars zit, bijvoorbeeld) is het kijken naar de beweging van de ogen een bron van informatie. En daarnaast vooral, natuurlijk, het mooiste wat er is om te doen…een momentje rustig mogen kijken in de ogen van een kind.
Elkaar diep in de ogen kijken, zonder taal te gebruiken, werkt enorm verbinding-versterkend. Net zoals met respect juist níet in iemands ogen kijken…
Want ook dat is soms enorm belangrijk om bewust even te doen. Of te laten.
En dus ook bij kinderen.
De zin; “Kijk me aan als ik tegen je praat.” is dus helemaal niet zo’n logische, hoor. Wanneer je van iemand verlangt dat hij of zij én jou aankijkt en tegelijkertijd na moet denken…Dan zullen de ogen, in ieder geval voor een moment, afgewend moeten mogen worden. Op zoek naar de informatie ergens in het koppie of in het lichaam.
Ik zou je er nog veel meer over kunnen en willen vertellen. Maar voor nu hou ik het even hierbij. En ga ik even een ogen-blik 😉 genieten van de blauwe kijkers van mijn zoon.
Liefs, Siska