Over moe, moe, moeder-dag en hun cadeautje voor jou
Stiekem, als ik heel eerlijk ben, had ik de eerste vier jaren waarin ik moeder mocht zijn, eigenlijk maar één wens voor Moederdag…Uitslapen. Slapen totdat ik wakker werd uit mijzelf, in plaats van gewekt te worden door een huiltje of een stemmetje dat smeekte om uit bed gehaald te worden. Hoezeer ik tegelijkertijd ook juist hield en nog steeds hou van die twee die in die bedjes lagen. Uitslapen én een zelf gemaakt knutselwerkje. Het klinkt cliché maar er kan geen gekocht cadeau tegenop, wat mij betreft…
Inmiddels ben ik veertien moederdagen verder en heb dus, in de loop der jaren, tal van zelfgemaakte moederdagcadeautjes in ontvangst mogen nemen. Van geverfde bloempotjes, tot de met-vingerverf-beschilderde-zakdoeken, van foto’s met zelf versierde lijstjes eromheen tot een tekening op een wit A4tje waar slechts met één gekleurd potlood een bloem, snel en redelijk achteloos, op was gekrabbeld…
Want hoe ouder ze worden, hoe minder ze de waarde van ‘het zelf gemaakte’ lijken te waarderen.
Het maakte, bij ons in ieder geval, plaats voor andere geheimzinnige en leuke momenten van ‘voorpret’. Door met een beetje geld uit de eigen spaarpot, een mooi bloemetje of zeepje te kopen. Speciaal voor mama. Zorgvuldig verstopt, na aankoop, onder het bed of diep achter in de eigen kledingkast. “Zodat mama het nog niet ziet”… Want, hoe oud of jong een kind ook is, het blij maken van je eigen ouders en hun een lach op het gezicht bezorgen, daar groeien kinderen van. En ik? Als mama?…
Ik geniet iedere keer weer, ondanks het geknoei op mijn spierwitte dekbedovertrek en ondanks het gewekt worden, enorm van die kleine momentjes die rondom dat hele Moederdag-gebeuren plaats vinden.
Vanaf het moment dat er thuis geheimzinnig gezegd wordt, dat er ‘iets in de klas gemaakt wordt, maar dat er niet gezegd mag worden wát’, totdat de school- of kdv-tas, stevig onder de eigen armen geklemd, direct uit school meegenomen wordt naar boven. Naar de eigen kledingkast of het eigen bed, waar het cadeautje al gniffelend en met een flinke dosis adrenaline, verstopt wordt. De spanning is soms bijna niet meer te houden, voor je kleine toverbal. En de mooiste en grappigste “Ik geef je één tip”-tips worden alvast gedeeld over ‘Het Cadeau’ in de dagen voorafgaand aan die ene speciale dag…
Moederdag.
Het blijft een voorrecht om te mogen beleven.
Dus ik hoop dat je er ook deze en ieder jaar weer, net zo van kunt genieten als dat ik dat doe. Bewust. Eenvoudig. Zonder al te veel gekke fratsen maar mét je allerliefste eigen toverbal(len) om je heen.
Geniet en Vier!
Liefs, Siska