Even Voorstellen…Siska Tromp
Even Voorstellen…Siska Tromp
Hallo allemaal, mijn naam is Siska Tromp, en vanaf vandaag mag ik hier mijn hart- en hersenspinsels over opvoeden en het wel en wee rondom de eerste levensjaren van onze kinderen, met jullie delen.
Als moeder van een dochter van 14 en een zoon van 7 jaar, struikel en lach ik me, al heel wat jaren, een weg door de rimboe van het ouderschap. Daarnaast werk ik o.a. als opvoed- en onderwijsadviseur en coach ik (aanstaande) ouders en kinderen van alle leeftijden. Sinds december ‘20 ben ik auteur van een boek over opvoeden, onderwijzen en leven vanuit jouw allermooiste eigen Wijsheid. (Het Toverballenparadijs) En omdat ik nog lang niet uitgeschreven ben over het leven met, voor en door onze kleurrijke mini’s, vind ik het super om mijn schrijfsels hier, met jullie, te mogen delen. Dus om maar met de deur in huis te vallen…“Ik vind opvoeden het mooiste en het moeilijkste wat ik, tot nu toe, in mijn leven heb mogen doen…” (lees je even mee, waarom?)
Rollercoaster
Want we proberen, als ouders, toch maar mooi iedere dag weer, onze kinderen een veilige en fijne basis mee te geven, voor de rest van hun leven. Dat is me nogal wat. Zeker wanneer je bedenkt dat we dit, vooral in de eerste jaren, vaak doen met een slaapgebrek waar je u tegen zegt. Een rollercoaster aan hormonen die door je lijf giert. En een
(buiten-)wereld aan goedbedoelde adviezen die ineens op je af komen. Waar je soms meer van aan het twijfelen wordt gebracht dan dat het je de tijdelijke bevestiging geeft, die je juist net even zo nodig had. En toch…Ondanks wallen, bespuugde shirts, spuitluiers en een huiltje dat in je oren blijft zitten, zelfs wanneer je zonder je baby op pad bent…het is een wonderlijk mooie en levensveranderende ervaring, dat hele ouderschap.
(lees je nog even mee?)
De bakken vol liefde die zo’n klein hummeltje met hem of haar meebrengt je wereld in, is pure rijkdom. Maar de zorgen…
Of je wel het goede doet? De regeltjes en curves in de boekjes, waar natuurlijk uitgerekend jouw kind zich niets van aantrekt…(zul je altijd zien). En de blikken van een ander, waarbij het altijd gemakkelijker of soepeler lijkt te gaan? Daar struikelen we nog wel eens over.
Dus tot nu toe is mijn conclusie vooral:
“Hoe het hoort is lang niet altijd hoe het werkt.”
We doen ons best. Op onze eigen beste manier. En soms loopt alles in de soep. En soms loopt het een tijdje op rolletjes. Maar hoe het ook loopt…
Vanaf het moment dat je iemands vader of moeder mag worden, loop je nooit meer alleen, maar loop je samen. En samen door het leven gaan is nog altijd, zelfs als het een keer tegenzit, zoveel mooier dan alleen.
Tot de volgende keer, liefs Siska Tromp
Ik ben ook te volgen op:
Facebook – Siska Tromp Ont-wikkelt
Instagram – @siskatromp