Eerste hapje
Hoera Lola is 6 maanden oud. Al die cliché zijn waar, het gaat veel te snel! Maar nu breekt er dus ook een nieuwe fase aan: vast voedsel….
Bij Riv heb ik dit via de kleintjes methode gedaan. Het idee daarvan is dat baby’s zelf kunnen aangeven wanneer zij het tijd vinden om te eten. De baby kan dus zelf het voedsel pakken en onderzoeken en opeten. Iedere baby wil doen wat zijn vader, moeder en broers of zussen doen; zelf eten.
Ik heb ‘het nieuwe borstvoeding boek’ van Stefan Kleintjes van voor naar achter gelezen en ik kon mij erg vinden in zijn denk wijze. Dus toen ik zag dat hij een boek had uitgebracht, heb ik die meteen aangeschaft. Hij verteld dat borstvoeding nog de belangrijkste voedselbron van de baby blijft tot de baby een jaar is. En dat na een aantal weken oefenen en proberen baby’s al verbazingwekkend goed kunnen aangeven hoeveel en welk eten ze nodig hebben.
Riv vond het heerlijk om al het eten te ontdekken. Hij had ook vrij snel door hoe het moest. Natuurlijk zat alles eronder. Dus opgeven moment hebben we een groot plastic plaat onder zijn stoel gelegd. Want we hebben een houten vloer en elke keer die restjes broccoli met een mesje ertussen uit halen waren we een beetje zat. En ik had schoortjes gekocht, omdat alleen een slabber niet voldoet. Ik vond het ook makkelijk als ouder. Hij at vaak dezelfde groente als wij aten en wij konden gewoon eten want hij at (speelde ;)) zelf met zijn groente. Er gaan ook verhalen dat kinderen hierdoor later meer verschillende groentes lusten en ook meer eten. Nou helaas moet ik daarop zeggen dat dat voor Riv (nog) nog geldt. Op dit moment is hij zeer kieskeurig. Of nou ja eigenlijk niet want bij alle groentes is het gewoon: NEE. Maar goed we houden gewoon hoop 😉
En dus wil ik bij Lola ook weer gaan doen. Van de week was het zover, haar eerste kennismakingen met vast voedsel. Het was een stronkje broccoli. Harrie fototoestel op scherp, ik de videocamera op scherp en daar gingen we. Lola vond vooral hij schort erg leuk, en die ging dus eerst in de mond. Maar daarna ging ze toch ook de broccoli ontdekken met haar mondje. Schil kijkend werd de broccoli van zeer dichtbij bekeken, om vervolgens haar mond in te gaan. Ze zoog en hapte er op los. Toen ze echt wat in haar mond kreeg trok ze een heerlijk gezicht, zie de foto 🙂
Nou hopelijk wordt het de komende tijd weer lekker knoeien en ontdekt ze op haar eigen manier de wondere wereld van het eten.
Wil je er meer over weten, het boek van Stefan Kleintjes heet; ‘eten voor de kleintjes’. Ik kan hem zeer aanbevelen!