Hoogsensitieve baby? Hoogsensitiviteit bij jonge kinderen
Is jouw baby behoorlijk prikkelgevoelig? Slaapt jouw baby bijna niet of juist heel veel? Drinkt en eet jouw kleintje ‘anders’ dan hoe jij het ziet bij anderen? Zweetvoetjes? Nat nekje? Grote ogen? Volwassen blik? Er zijn zoveel signalen die je op kunt vangen, waardoor je kunt gaan vermoeden dat jouw kind heel gevoelig is. Maar wat overeenkomt, bij de meeste ouders, die ik tegenkom in mijn praktijk, is dat het ‘anders’ gaat bij hun kind. Anders dan wat zij zelf verwacht hadden en anders dan wat er, over het algemeen, gezegd, geschreven en aangehouden wordt, voor de ontwikkelingsfases die jouw kind doorloopt. Soms kan een kenmerkenlijstje dan, in tegenstelling tot mijn persoonlijke huivering bij ‘lijstjes’, een stukje bevestiging of herkenning geven. Waardoor puzzelstukjes op hun plek mogen vallen en jij, als ouder, met iets meer vertrouwen jullie pad kan vervolgen…
Hoogsensitief zijn is zó mooi en het verrijkt je leven, maar het kan een flinke uitdaging zijn om een heel sensitief kind, pasgeboren of wat ouder, op te voeden. Want jouw kind reageert op alles. En het reageert vaak anders dan jij verwacht had of dat ‘de verwachting’ is van een boekje, de buitenwereld en zelfs van bijv. het consultatiebureau. Als ouder kun je daar knap onzeker van worden. Zeker wanneer het je eerste kind betreft of wanneer je niet goed weet wat jouw baby nu eigenlijk precies van jou vraagt…
Hoogsensitiviteit komt in vele gradaties en mensen uiten hun gevoeligheid op verschillende manieren. Dus bij jouw kind zal dat niet anders zijn. Waar het ene gevoelige kind héél alert is en hierdoor de slaap niet kan vatten, lijkt het andere kind soms bijna apathisch, tijdenlang voor zich uit te kunnen staren in het ‘niets’. Alsof het van alles ziet, wat jij niet ziet en daar vol bewondering en in betovering naar kan blijven staren. ‘De dromertjes’, noem ik ze vaak liefkozend.
We hebben de stuiterende toverballen, de dromertjes, de drammers, de zuigers (die laten geen kans onbenut om jouw aandacht te claimen en zijn super snel afgeleid uit hun spel) en zo zijn er nog veel meer titels die ik voorbij heb zien komen, vaak liefkozend en een beetje gekscherend gezegd.
Maar wat al deze kinderen gemeen hebben is dat ze vaak ‘een stuk ouder lijken dan dat ze in werkelijkheid zijn’. Ongeacht hun lichamelijke ontwikkeling! Ik bedoel hier vooral dat zij ouder lijken door de blik in hun ogen…
Het ene kind zul je ‘moeten’ afschermen en beschermen voor teveel prikkels. Het andere kind is zo snel verveelt dat het blijft vragen naar meer. Meer sociale omgang, meer en vooral telkens wisselend speelgoed, meer willen kunnen dan wat ze kunnen met hun lichaam en meer willen vertellen dan wat ze kunnen zeggen.
Hooggevoelige kinderen hebben trouwens vaker last van allergieën. En ook reflux bijvoorbeeld komt onder hsp-baby’s veel voor.
Mooie, pure, wijze zielen zijn het. Die sensitieve toverballen van ons.
Maar frustratie ligt soms wel op de loer.
En juist dát maakt dat jij als ouder zoekende bent of wordt.
Want er is iets. Maar je kunt de vinger er niet op leggen. Ik ben niet zo van de zoekmachine’s en de opvoedingsboekjes. Maar wat ik je toch aanraad, als je iets herkent van wat ik je hier schreef, is om er eens naar op zoek te gaan… Naar zo’n kenmerkenlijstje, naar tips en trucjes voor juist de ontwikkeling van hele sensitieve kinderen.
Want je hoeft het wiel niet uit te vinden, al voelt het heel vaak wel zo.
Jouw kind is uniek, dus ja…je zult wél jullie eigen weg mogen vinden en creëren. Maar door herkenning en het delen van je bevindingen met anderen kan het heel goed zijn dat jij je eigen kind beter begint te begrijpen.
En dat maakt jullie weg samen, vaak een heel stuk mooier en makkelijker!
Liefs,
Siska